Się włączyło

I gdy Się wydawało, że już nic nie zdarzy się ciekawego, urzekającego, wyjątkowego, innego, niecodziennego...

Się włączyło radio, a tam Mistrz śpiewał głosem, który tak mocno tkwił w głowie od lat:

Jeszcze w zielone gramy, chęć życia nam nie zbrzydła

Jeszcze na strychu każdy klei połamane skrzydła

I myśli sobie Ikar co nie raz już w dół runął

Jakby powiało zdrowo, to bym jeszcze raz pofrunął

Jeszcze w zielone gramy, choć życie nam doskwiera

Gramy w nim swoje role naturszczycy bez suflera

W najróżniejszych sztukach gramy, lecz w tej, co się skończy źle

Jeszcze nie, długo nie!

I nic dodać. Nic ująć.