Się czekało

2.

Kobieta (właściwie dziewczyna) niezbyt urodziwa, z nadwagą, burzą loków i dość niemodnym stroju stała przed ladą i wąchała mleczną maskę keratynową do włosów.

- Czuje pani - zwróciła się do ekspedientki, nie wyciągając nosa z pojemnika - ta ładnie pachnie. Kiedyś miałam taką zjełczałą...

- No ładnie pachnie - sprzedawczyni uprzejmie odpowiedziała.

- A mogę powąchać tamtą? - Wskazała na inne opakowanie.

- Oczywiście jeśli pani ma to pomóc.

- Widzi pani ta pachnie inaczej.

- Nie. Tak samo.

Się czekało urzeczone absurdem.

1.

Nad przejściem dla pieszych ulotka wielkości dłoni frunęła porwana podmuchem wiatru. Idealnie nad pasami, ruchem falistym, szybkim i pewnym.

- Jakaś doskonała forma wolności.

Się czekał urzeczone absurdem.

Się nie ufało

I cała radość poszła na marne. Pojawiły się wątpliwości. Niepewność. Wszystko przez opóźnienie.

- Ja bardziej ufałabym tamtemu.

A Się nie ufało. Ta twarz. Tylko... obawa nerwów, zniecierpliwienia, "bezpotrzeby"...

Się postanowiło

Szesnaście lat temu była to miłość od pierwszego wejrzenia (spojrzenia) - fuzja.

Szesnaście lat później była to miłość od pierwszego spojrzenia (wejrzenia) - fokus.

Miejsce to samo, a ludzie inni (z jednym wyjątkiem).

Się postanowiło.

Się zdecydowało

1. Komfort, przestrzeń, wygoda - urzekały.

2. Wnętrze skórzane, wygodne fotele, cicha praca silnika - urzekały.

3. Wahacze, tuleje, tarcze i jakieś inne skomplikowane części - uderzały ceną.

4. Nie kupuję - Się zdecydowało.

Lekki żal był, ale dawno temu minął czas ulegania emocjom. Ostatecznie samochód nie był sztuka.

Się włączyło

Się włączyło radio. Nowe, a jednak stare. Wróciły wspomnienia z dawno minionych czasów, kiedy wieczorami Jan Ptaszyn melodyjnie opowiadał o jazzie, a paru innych redaktorów tworzyło atmosferę...

- Możesz to wyłączyć? - Padło w trakcie lekko politycznej popołudniówki. - Nie chcę się denerwować.

Powrót na ziemię.

Się nie mogło

On - nieatrakcyjny, ubrany nienachalnie.

Ona - szczupła, wysoka, w obcisłych białych dżinsach i czerwonych wysokich koturnach.

On - z przewieszonym przez ramię aparatem fotograficznym.

Ona - z bukietem i kapeluszem w ręku.

On - wskazał mały mostek przy wiatraku.

Ona - usiadła tworząc kąt prosty między plecami a mostkiem.

On - pstrykał.

Ona - siedziała.

Się nijak nie mogło określić ich relacji. Nie byli parą i nie byli sobie obojętni. A jednak z dwóch różnych światów.

Się nie miało

- I tak to musiało się skończyć.

Się nie miało wątpliwości słysząc krzyki, kłótnie, trzaskanie drzwiami. Oboje nieznoszący sprzeciwu, on apodyktyczny i chamski, ona narwana.

- I ciekawe jaki będzie ciąg dalszy...

Się stało

Wlazł. Najnormalniej w świecie wlazł. Na sam początek kolejki.

- Ja tylko to biorę! - wyciągnął jakieś pudełeczko. - Za piątkę!

- Ale to kosztuje sześć. 

- Pięć! Kasa przyjmie!

Oczywiście zapłacił piątkę. To i tak drożej niż za rozum i kulturę. 

Się stało.

Się poszło

Bo, wiesz - siedmiolatek zaczął od tak sobie - każdy ma w głowie jakąś ścieżkę.

W rzeczy samej ma. Się nie ujęło by tego lepiej i poszło swoją.

Się miało

- No, jeden plus ma...

- Jaki?

- Podoba Ci się.

- No, co mam ci powiedzieć, podoba.

Tym sposobem Się miało ważny powód do działania. Może najważniejszy.

Się podsłuchało

- Mama, a czy istnieje coś takiego jak "węzeł małżeński"?

- Nie.

Się podsłuchało. I żałowało męża.

Się podsunęło

- A może kombinerki? - Się podsunęło pomysł.

Chwilę później wkręt uległ, a jeszcze kilka minut wcześniej nie dawał za wygraną. Tylko, czy zawsze trzeba kogoś do pomocy?

Się tarło

- I co mnie podkusiło?! - Się tarło całkiem nowy silikon. - Nijak to nie wygląda. Brzydko i tyle!

W wyobraźni wszystko wyglądało lepiej. Jak zawsze.

Się chciało

Most. Na moście kłódki. Raptem kilka. Wystarczyło. Pytanie siedmiolatka. Kluczenie.

Przez chwilę chciało Się zniknąć.

Się zdziwiło

Auta zaparkowane w zderzak, ale bagażnik udało się otworzyć na milimetry. Piętnaście minut później klapa bagażnika już nie miała miejsca. Za blisko. Auta te same, miejsce to samo, nikogo wokół, a jednak wszystko... panta rhei.

- Dosłownie?! - Się zdziwiło.

Się stało

A miało być cieplej. A miało grzać mocniej. A miało być przyjemnie.

A było wietrznie. A było chłodno. A było tłoczno.

- Jak zwykle - Się stało na brzegu - "miało" i "jest" było w rozjazdach.

Się leżało

Jedni się kłócili, drudzy przytulali, inni popijali piwo pod parasolem.

Się leżało i obserwowało jak nad jeziorem przelewał się tłum rodaków. Miało wrażenie jakby było na planie filmowym. Statystą.

Się przypomniało

Miasto, a w nim zatłoczone ulice i sklepy w każdej kamienicy.

- Jak dawno temu w 'niemoim' mieście - Się przypomniało - kiedy z rodzicami ganiało się z siatkami między jednym a drugim sklepem.

Czas się zatrzymał, a jednak uciekał.

Się nie podobało

Ludzi jakby więcej, miejsca jakby mniej. Biznes wziął górę, a to już Się nie podobało. I jeszcze ta zimna pogoda. Za dużo jak na wakacje.

Się ceniło

- Ale nie da się wymalować w pięć minut.

- A może jednak?

Pół godziny później.

- To co pomalujemy? Będzie schło jak pojedziemy.

- Ale to trzeba co najmniej dwa razy, bo kolor będzie przebijał,

Pół godziny później.

- A może jednak pomalujemy?

Późno w nocy. Ubrudzona wanna, poplamiony sufit, przechylona kuweta...

Mimo wszystko Się ceniło Święty Spokój.

Się pomyślało

I nagle jednokierunkowa, która całe życie prowadziła w konkretną stronę zmieniła swój bieg. Tak, o. Bo remontują inną.

- A szkoda, że tak łatwo tylko w drogownictwie - Się pomyślało widząc zakaz wjazdu.

Się odesłało

- Cześć Michał, co tam?

- Było wezwanie do ambasady?

- Wezwanie?! A! Nie! Pisali maila.

- A to było...

Się odesłało pustego maila z załącznikiem tekstowym. 

- No, prawie trzy tygodnie i nie ma spokoju.

- A ona idzie na urlop po dwudziestym.

Się nie rozumiało pracoholizmu. Nawet samotnych.

Się zauważyło

- A u ciebie jak?

- Ok, a czemu pytasz?

- Bo masz taki głos...

W tej samej chwili głos się zmienił.

Się zauważyło. Nie powiedziało.

Się nie zapomniało

- A mnie jest już wszystko jedno. Włączę sobie Baobab albo empetrójki, przebiorę się, zamknę w łazience i będę kleić mozaiki, listwy... zapomnę.

Się nie zapomniało.

Się przyjęło

- A teraz zrobimy złudzenie optyczne - Się przyjęło ton mentorski.

- A co to znaczy?

- Że jest nierówno, a będzie wyglądać równo.

Siedmiolatek przeciągnął głosem "a" i poszedł. Polityka go nie interesowała.

Się powróciło

Dwór był biały, z frontowym szerokim gankiem, wysokim dachem z gontu. Z tyłu wąska weranda z drewnianą balustradą i kamiennymi płytami.

Się czuło jakby było u siebie, jakby powróciło...

Nigdy we dworze nie mieszkało.

Się nie wierzyło

- Pasożyt raz zakosztowawszy życia na koszt innych dobrowolnie nie zrezygnuje ze swego pasożytnictwa!

Się nie wierzyło, że po siedemdziesięciu latach jeszcze raz usłyszy takie teorie. Ale cóż. 

- Upoiwszy się raz własnym domniemanym intelektem nigdy nie zrezygnuje z mojżeszowania.

Najważniejsza była wiara. 

W swoją doskonałość.

Się wysłuchało

- Cenię twój minimalizm, ale jedno zdanie to za mało.

Się wysłuchało. Wiedziało, że niekiedy jedno słowo to za dużo.

Się nie znało

Kilkanaście lat temu była smukłą dziewczyną z papierniczego, miała długie jasne włosy, lekko niepewny uśmiech, nieśmiałość i śmiałość jednocześnie. Wydawała się sympatyczną osobą.

- Kamilek! Nie ruszaj tego! Ola gdzie jesteś? Kto jest z małą? - słychać ją było w każdym kącie wielkiego dyskontu.

- Tutaj idziemy! - niemal biegiem ruszyła z wózkiem wypchanym po brzegi, a za nią gromadka dzieciaków z jeszcze jednym wózkiem niemowlęcym.

- To co? Muszę jeszcze jedno opakowanie? - Nadal nie ściszyła głosu. - To nie! Niech pani nie liczy! To nie biorę! Ola! Gdzie jesteś?

Potem maszerowała głośno i szybko zamykając rodzinny pochód.

- Przynajmniej nie pada!

Się patrzyło jak wszystko ulegało zmianie. Tylko nie znało kierunku.

Się leżało

Się leżało na tym madejowym łożu, gdy tymczasem sprawna technik stomatologiczna miała ochotę na rozmowę. A jak rozmawiać z otwartymi ustami? Wbrew pozorom chcieć i nie móc bywa częstym objawem.