Się postanowiło

Zadziwiające były rozmowy o komputerze, drukarce i fontach. Rozmowy Boga z Człowiekiem.
Się postanowiło odnaleźć ową Człowieka, by choć na moment zobaczyć tę twarz.

Wyguglowało.

Wielkie przestraszone oczy... niecud choroby. Nic świętości.

Się urwało

Rozmowa o telefonach toczyła się jak każda inna
- Nasz Młody zamawiał... - zaczęła na ośnieżonym moście.

I w tej samej chwili Się urwało. I mróz syberyjski.

Się układało

Puzzle miały tę jedną właściwość, że pozwalały zapomnieć. O wszystkim, o wszystkich, a wszystko musiało pasować do siebie.
Się układało.

Się poniosło

Się czytało o jakimś duchownym zachwalającym, a jakże! pod same niebiosa obecną władzę. "Niech nas niosą, to są skrzydła, to wielkość..."
No, i Się poniosło do osiedlowego sklepu po mleko, jogurt, tygodnik i... dwie dychy poszły na skrzydłach przez tę wielkość...

Się zapytało

Kilka lat temu szmateksy odpychały Się/
- Jedziemy? - Się zapytało.

- A nie?

Następna godzina upłynęła szybciej niż każda inna.

Się patrzyło

- Wygrał pięć tysięcy!
- Słyszeliście?! Wygrał pięć tysięcy w zdrapce!

- Wygrał! Wydrapał!

I tak szła fala przez korytarze i sale, aż wszedł Patryk.

- Nie wygrał. Nie zdrapał wszystkiego,

A fala szła dalej.

Się patrzyło.

Się nie słuchało

On jeden - ich dziesięcioro. Sąd. I Szefowa ze skanerem w oczach.
- To może ja zacznę - odezwała się Ewa.

Po niej Ewelina, Lucyna...

Te, które zawsze miały dużo do powiedzenia. Nie zrobienia.

Się nawet nie słuchało.

Się nie wytrzymało

- Bo to są dyrektory - Się nie wytrzymało - a na każdego dyrektora trzeba mieć sposób...
Po sali przebiegł szmer uśmiechów, śmiechów itp., a Dyrektorka spojrzała z ukosa.

Od tej pory Się milczało bo bezsensownym było spierać się dla sporu.

Się nie wiedziało

Taka rozmowa w socjalnym:
- Kiedyś - zaczęła Lucyna - nie dawał mi spokoju Cherubin. Łaził za mną żeby tylko umówić się na kawę. Łaził, łaził, nudził i nudził aż mu mówię, że mam męża, żeby się odczepił ode mnie. Oczywiście opowiedziałam wszystko Markowi...

Się zazdrościło i tęskniło. Nie wiedziało co bardziej.

Się słuchało

Się słuchało "Proroka". Samozwańczego.

- Jego "bóg" był jego wytworem - pomyślało.

I najgorsze były te tłumy wpatrzone nie w tę twarz co potrzeba.

Pamiętna ta nekropolia wiary.

Się patrzyło

Wiosna. A w kalendarzu zima.
Czas nijak nie daje się przewidzieć.

- Może i lepiej - Się patrzyło w okno.

Się kucharzyło

Się kucharzylo. Dwie, może trzy godziny. Kucharzyło, nie gotowało.
Bo kucharzenie pozwalało Się nie zagotować.

Się wstrzymało

- Sorry - powiedziała pospiesznie. - Chyba jakiś brak zasięgu.
Się wstrzymało śmiech. W ostatniej chwili.

Rozmowa toczyła się nadal jakby Kłamstwo nie istniało.